Beste Wendy
Voorgelezen door Dina Sonck
Hier zie je in zwart/wit hoe Filip staat te staren,
En naast hem flink staat Astrid met een witte strik.
De dreumes in een hoek verloren dat ben ik.
Ik kan heel het verhaal hier zo maar niet verklaren.
Dit oude kiekje brengt mijn weemoed tot bedaren.
Het brengt voorbije tijden weer een ogenblik,
Tot ik naar buiten kom en camerageklik
Mijn ochtend weer bederft en strijkt tegen de haren.
Waarom is hier verenigd de journalistiek?
De persmuskietenzwerm van bladen en van kranten?
Dan loof ik wel eens binnensmonds de republiek.
Geen koning zal ik zijn, noch mag ik lanterfanten,
In notendop is dat gevat mijn noodlot en tragiek.
Zo wend ik mij tot u, Wendy, ver van verwanten.
Geef een reactie