Wie is van hout?

Wie is van hout?

We zitten op ons favoriete terras aan het meest Parijse plein van onze stad. Schaduwrijk onder oude platanen. Kinderen spelen bij de monumentale waterpomp. Besef van schoonheid alom. Een van de bekendste figuren op ons stadstoneel is de vrouw die luid pratend in een soort Engels door de straten snelt. Vaak staat ze stil vlak voor een nietsvermoedende wildvreemde, die verschrikt om zich heen begint te kijken. Ze staart dan vlak langs hem heen terwijl ze dringend onbegrijpelijke boodschappen roept. Nu houdt ze een man staande, die net zijn fiets wil pakken. Een man in een morsig pak, met  sikkelvormige oorbel en slordige haardos. Hij kijkt haar even aan en daarna naar ons. Net als hij halen we onze schouders op. Ze hoort er nou eenmaal bij. Hij stapt op zijn fiets terwijl hij naar ons roept: ‘hier schrik ik niet van, ik heb ervaring met de psychiatrie.

Wij kijken elkaar aan en zeggen tegelijkertijd zacht: ‘ja, maar als cliënt of als verpleger?’

---