De UVRM – Eleanor Roosevelt, First Lady van de wereld

Roosevelt zet zich onvermoeibaar in voor de mensenrechten

Leestijd: 2-3 minuten.

In 1946 werd Eleanor Roosevelt (1884-1962), weduwe van voormalig president Franklin D. Roosevelt (1882-1845), door diens opvolger, president Harry Truman (1884-1972), benoemd tot vertegenwoordiger van de Verenigde Staten bij de pas opgerichte Verenigde Naties. Al snel nam ze de leiding over de Commissie voor de Rechten van de Mens, waar ze een cruciale rol speelde bij het opstellen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM). Met haar visionaire aanpak leidde Roosevelt het proces om deze historische verklaring vorm te geven. Toen ze in 1948 de UVRM aan de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties presenteerde, sprak ze vol overtuiging: “Vandaag staan we aan de vooravond van een gebeurtenis van onschatbare waarde, zowel voor de Verenigde Naties als voor de mensheid. Deze verklaring kan de internationale Magna Carta worden voor alle mensen, ongeacht waar ze zich bevinden.” Haar woorden waren een pleidooi voor een nieuw tijdperk van universele rechten en vrijheden, die de fundamenten van het moderne internationale recht zouden vormgeven.

Een filosofische theevisite bij Roosevelt

In de vroege dagen van de Commissie voor de Rechten van de Mens organiseerde Roosevelt een bijeenkomst in haar appartement aan Washington Square. Ze nodigde drie sleutelfiguren uit voor thee: de Chinese afgevaardigde Peng Chun Chang, de Libanese diplomaat en filosoof Charles Malik, en de Franse jurist en diplomaat René Cassin. Dr. Chang, een vurig voorstander van pluralisme, introduceerde de rijke wijsheden uit de Chinese filosofie, terwijl Malik zijn visie baseerde op de diepgaande leer van Thomas van Aquino. René Cassin, op zijn beurt, bracht een juridische en humanitaire benadering in, geïnspireerd door zijn eigen ervaringen en de Franse rechtstraditie. Te midden van deze verheven discussie leidde Roosevelt, met haar intuïtie en subtiele diplomatie, het gesprek richting de koers die zij voor ogen had. De intellectuele uitwisselingen verrijkten het proces enorm, waarbij diverse culturele en filosofische tradities samenkwamen en zo de fundering legden voor wat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens zou worden.

 

“Doe datgene waarvan je in je hart voelt dat het juist is – want je zult hoe dan ook kritiek krijgen. Je wordt vervloekt als je het doet maar je wordt ook vervloekt als je het niet doet.” – Eleanor Roosevelt.

 

“First Lady of the World”

Uiteindelijk gaf President Truman Roosevelt de bijnaam “First Lady van de wereld”, een titel die haar onvermoeibare inzet voor mensenrechten eer aan deed. Tot aan haar dood bleef ze zich inzetten voor de wereldwijde erkenning en naleving van de rechten zoals vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. De principes die zij hielp formuleren zijn verankerd in de grondwetten van talloze landen en vormen de hoekstenen van het internationale recht. Dit recht, dat voortdurend evolueert, biedt nu bescherming aan elk individu over de hele wereld en blijft een levende getuigenis van Roosevelts visie op universele waardigheid en rechtvaardigheid.

 

Meer lezen

• De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) via de website van Amnesty. Geraadpleegd op 15/9/2024.
• Meer informatie over de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens via de website van Universiteit Utrecht. Geraadpleegd op 22/9/2024.
• Webpagina over de leden van de Commissie voor de Rechten van de Mens. Geraadpleegd op 22/9/2024.

 

Foto: Eleanor Roosevelt houdt een poster van de UVRM vast. 1949. Bron: Wikipedia.nl.

---