Ik ben weer terug...
Ik ben weer terug, na een tijdje weg te zijn geweest in Frankrijk.
De Loire, met al zijn prachtige kastelen, was adembenemend.
Daar zat ik dan, op een zonnig terras, terwijl ik nipte van een glas droge witte wijn.
Ik liet me leiden door de sporen van Marcel Proust, eerst in Illiers-Combray en vervolgens in het charmante Cabourg.
En dan was er die ontmoeting met de erfenis van Leonardo da Vinci in het betoverende Amboise.
Het was een van de gelukkigste momenten die ik me kon voorstellen, en dat zeg ik, zelfs zonder de betovering van de opera of de diepe bevrediging van een goed boek mee te rekenen.
Mijn vakantie, mijn augustus, inspireerde me om volgend gedicht te schrijven…
In Cabourg. Augustus 2023.
Wat is nu geluk?
Het glas te heffen in een prachtig kader
Een kasteel in de rug, een park dat zich ontvouwt
Een fonkeling bespiegelt de karaf.
In bolle vorm van alziend oog.
De werking van de eeuwen die in lagen
Uit gebeitelde tijden opgeweld
Als branding golven die over elkander rijden
Aanspoelen op het dorstige grind van het nu
Achter ons het overschot van dromen
En vooruitzichten die zelf zijn verdwenen
Waarvan de sporen nu versleten in steen
Hoe aangetast toch uitgehouwen staan
Voor ons zijn rechte lijnen door het groen getrokken.
De dreven waar vroeger de adel zich liet zien
Er zijn vogels van de partij. Kinderen en fietsen.
De kracht van de herinnering in gekoelde glazen,
Na zoveel kathedralen, kazen en kastelen.
De droge Loire wijn is fris, frivool en fruitig.
Dirk van Babylon
D.v.B
0 reacties