De familie Bass uit Gambia bestaat voornamelijk uit onze goede vriend Tony, zijn jongste zus Mariama, en de twee broers Abraham en David, respectievelijk 11 en 13 jaar oud, die me allebei een brief hebben geschreven, waarin ze me vertellen dat ze graag naar school terugkeren.

Daar kom ik verder op terug.

Wij hebben hier in onze landen schoolplicht, maar in het Afrikaanse land Gambia is er zelfs nog geen schoolrecht. Onderwijs is er een voorrecht waar je moet voor betalen. Nu dat zat me niet lekker dat die jongens daar rondlummelen zonder naar school te gaan.
Ik zal het schoolgeld betalen, maar als iemand wil meehelpen voor de schoenen, dan is dat meegenomen.

We moeten ook aan de toekomst denken.

Tony,

Dit is Tony, vierentwintig en leraar in opleiding in Gambia. We leerden elkaar kennen via Facebook en Messenger. Het land ligt helemaal in het Westen van Afrika, volledig omsloten door Senegal. Het behoort jammer genoeg tot de armste landen van de aardbol met een schaarste-economie waar niet veel groei in zit. Daar kan Tony natuurlijk ook niets aan verhelpen, maar het is wel een feit om rekening mee te houden. Er zijn veel jonge mensen die geen toekomst zien. Dat is het grote probleem.

Dit is David, dertien, onze jonge student, die we wensen te ondersteunen, zodat hij naar school kan gaan. Zoveel kost dat allemaal niet, maar dat gezin kan dat blijkbaar niet opbrengen. Daarom ben ik voor een keer in mijn leven tussengekomen en ik heb die mensen, die ik behalve virtueel nooit heb ontmoet, een som gelds overgemaakt om het collegegeld te betalen. Laat dat in het raam van ontwikkelingshulp mijn bijdrage voor dit jaar zijn.

Dit is de brief van David waaruit mag blijken dat hij niets liever wil, dan naar school te mogen gaan. Dat hebben we nu mogelijk gemaakt, zodat hij na afloop van de Paasvakantie nu dit weekend weer ingeschakeld kan worden in het onderwijsgebeuren, en de draad oppikken die hij een jaar geleden gelost heeft, bij gebrek aan fondsen.

Abraham, elf jaar, onze andere student is een wakker kereltje waar heel wat pit in zit. Hij gaat nu ook naar school. Voor de twee samen voor een heel jaar komt het neer op minder dan vijfhonderd euro met inbegrip van de boekentas en de schoenen. Dat is een veelbetekenend detail. Die kinderen kunnen niet naar school als we niet ook schoenen voor ze kopen.

Ook Abraham schreef me een brief. Die kinderen zitten een jaar thuis intussen. Dan wordt het stilaan dringend dat er wat gebeurt om hen naar de schoolbanken te laten terugkeren. Op die leeftijd gaat het snel en dan moet je niet veel meer tijd verliezen of ze lopen op straat ellende te verkopen. Nu gaat het nog een aantal jaren duren en daarom zoek ik hulp, zodat het door kan lopen tot de kinderen afgestudeerd zijn.

Deze kleine rakker gaat naar de basisschool maar ook voor haar moet gelden dat ze later naar de grote school zal gaan. Wat voor haar broers geldt, moet ook voor haar gelden. Onderwijs en opleiding vormen de basis van de persoonlijkheidsontwikkeling. Het zou een recht voor elk kind moeten zijn, maar dat is niet in alle landen even goed verzekerd.

Wij die hier in overvloed leven moeten de armoede van sommige anderen onder ogen durven zien. We zien daar in de fotogalerij een foto passeren van Tony bij de waterput. Dat is het water wat die mensen drinken en waar ze het huishouden mee doen. Het is een veelzeggend beeld.

Water

Over dat water is nog heel wat te zeggen, want de put is zowat uitgeput, zodat het plan nu rijpt om een boring uit te voeren om diepere waterlagen aan te spreken. Dit zal een kost met zich meebrengen, maar water is nu eenmaal een levensnoodzaak. Jammer genoeg zal dit ook geen eindoplossing zijn want ook de diepere waterlagen raken op een dag uitgeput.

De toekomst ligt in waterextractie uit de lucht, maar voorlopig is er niemand in Gambia die dat heeft.