Goed bedoeld

Om de nieuwsgierigheid van laat te laven ging ik er verder op in, en dat had ik beter niet kunnen doen: “Goed bedoeld, maar ik vind het sentimenteel en klef. Velen eten vlees, en dat gaat gepaard met veeteelt en industriële verwerking. Dat gaat soms een keertje fout, en het kan schokkende beelden opleveren, maar in wezen (werkt dat) goed.”

Om verder te gaan: “De Islam heeft gekozen voor een andere manier van met slachten om te gaan. Van mij mag iedereen zijn ding doen, maar advertenties publiceren, die op het gemoed werken, die het gedrag van de anderen pogen te veranderen, en meteen die anderen in wezen afkeuren?”

Dat is een uiting van de kruisvaardermentaliteit die bij een deel van het vegetarisch publiek hardop leeft, met ronduit weerzinwekkende en stuitende uitingen. Het is wellicht goed bedoeld voor wie dieren een warm hart toedraagt, maar ik vind het toch sentimenteel en klef.

Met name op Moslims komt het niet zo aardig over. Sympathie zal het in die kringen niet wekken. De dierenaanbidders mogen natuurlijk hun standpunt hebben en verkondigen, daar is niets mis mee. Maar moet het echt zo weerzinwekkend schuld-inducerend? Gewoon een agitproptactiek die kadert in een wereldwijde campagne van agitatie en propaganda tegen carnivore praktijken, versta vlees eten.

Tot spijt van wie het benijdt: ik eet worst, maar ook levende oesters, foie gras, kreeft en gevogelte, natuurlijk niet allemaal op een dag. Maar ik wil maar zeggen dat ik iemand ben die vindt dat dieren gegeten mogen worden. Ik wil dit toch graag vanaf het begin duidelijk stellen, voor al degenen die zouden willen dat we ons voortaan alleen nog met knolraap en lof, schorseneren en prei zouden voeden, en komaf met de dierlijke voedselindustrie maken.

Ik kan aannemen dat er in die sector heel wat praktijken voor kritiek vatbaar zijn. Ik kan daar best voor een stuk in meegaan, en we moeten niet nodeloos wreedaardig zijn. Als consument van dierlijke producten is het voor mij van groot belang dat alle regels gevolgd zijn, bij de slacht, zoals uitgevaardigd door een overheid die in België sinds de gifkip-crisis bijzonder alert is op de voedselveiligheid.

Daar komt ook het dierenwelzijn bovenop, waar ik in principe niets tegen heb, zolang ik er geen last van krijg. Het mag harteloos klinken, maar het is zo. Ik ben in wezen een vleeseter op basis van een Godgegeven recht.