Beste Jo

Tot afscheid.

Nu jij de eeuwige rust hebt gevonden, buiten schot van alle aardse beslommeringen, mag ik hopen dat je mag genezen van het vele onrecht dat jou van in je prille jeugd is aangedaan. Jij hebt daar nooit veel van verteld, maar ik weet dat jij al vroeg door de pijn en het lijden beschadigd was. Het is ook een beetje wat ons bij elkaar bracht. Beschadigde zielen.

Zelf heb ik ook, om andere redenen, een rotjeugd gehad, maar ik had goede ouders, zoals ik later ben gaan beseffen. Ik hield nog een beetje basisvertrouwen over, en jij leek dat niet meer te hebben. Soms stond je een beetje buiten de wereld, maar in wezen bleef je altijd een ingoede mens, die geen kwaad sprak en niemand last wilde berokkenen. Soms vreselijk naief, en gemakkelijk om de tuin te leiden.

En in die tijd ook al de interesse in snorfietsen, scooters en moto’s. Mijn ouders vonden dat vreselijk gevaarlijk, omdat je lichaam niet beschermd is in geval van een ongeluk. Voor een keer dat ik hen gehoorzaamd heb. Ik heb motorfietsen nooit vertrouwd. Dat kleine rukje aan het stuur. Of de motor die het in een bocht af liet weten. Ik ben daar altijd bang van geweest. Het is jou fataal geworden.

Vaarwel Jo, ik moet je laten gaan met veel pijn in het hart. Wellicht de meest dierbare vriend die ik heb gehad, met uitzondering van mijn echtgenoot. Een tijdperk dat afgesloten is. Afscheid van mijn jeugd. Bedankt voor alles wat je voor mij hebt betekend. Je bracht een vorm van genade in mijn leven, op basis van de onvergetelijke tederheid en de verstandhouding die daar tussen ons groeide in die prille jaren.

Ik ben pas later gaan beseffen, op basis van meer vergelijkingsmateriaal, wat voor een uitzonderlijk mens je was, en nu je niet meer onder ons bent, komt ik tot het bittere besluit, dat ik meer deel aan jou gehad zou kunnen hebben, als ik zelf meer het initiatief had genomen. Het spijt me zeer, als ik tekort ben geschoten en ik mag hopen dat je me vergeeft.

Vaarwel, lieve, aantrekkelijke, intelligente, warmhartige, genereuze, tedere, enthousiaste, kwetsbare vriend. Ik zal je missen.

Ik heb hier nog wat foto’s gevonden. Ze dateren uit 1973 tijdens een klasuitstap naar Parijs op een warme meidag. De man op de foto met de alpinopet is onze klastitularis van de Poësis pater Butaye.

 

 

Doorzoek de site

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Search in posts
Search in pages

19 december 2018

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *