Vreemdelingenhaat
Het gaat alleen maar daarover.
De verhitte discussies omtrent vreemdelingen die in dit land en overal in Europa hoog oplaaien, drijven veelal op emoties en slechts zelden op nuchtere analyse. In wezen gaat het om een vermeend belangenconflict tussen lui die zich willen verplaatsen, doorgaans om een nieuw leven op te bouwen aan de ene kant, en aan de andere de lieden die al ter plaatse zijn en er willen blijven, en die hun patrimonium willen vrijwaren.
Daarvan zijn er altijd een aantal, en dat lijkt in stijgende lijn te gaan, dat de vreemdeling vreest en in hem zelfs de heraut van de ondergang ziet. De verontrusting is zo groot dat zij zich wel eens in onfrisse taferelen ontlaadt en soms zelfs in geweld ontaardt. Dat baart me grote zorgen. De haat lijkt alleen maar toe te nemen, in die mate dat we meer dan de vreemdelingen zelf, de vreemdelingenhaters moeten vrezen, die blijkbaar tot alles in staat zijn.
Om politiek vorm aan te nemen, moeten die ressentimenten kunnen drijven op een wij-gevoel. Degenen die vinden dat ze politieke actie moeten ondernemen om de vreemdelingen te weren, zien zich dan voor de grondkeuze gesteld, wie ze gaan oproepen. Op basis van welke ‘wij’ gaan ze de krachten bundelen? Keuze te over: het bloed of de bodem? De taal of de nationaliteit? Het ras of de kleur?
Van die keuze hangt het vervolgens af, hoe ranzig het gaat worden. Met degenen die bloedverwantschap, ras of kleur hanteren als basis van hun wij-gevoel is het lastig discussiëren. Dat zijn de echte racisten en daar kun je dus geen redelijk gesprek mee voeren. Degenen die ervan overtuigd zijn dat het ene ras beter dan het andere is. Ik heb nooit zo iemand van zijn ongelijk kunnen overtuigen.
Al heb ik het een aantal keren geprobeerd. Het is een kortzichtig standpunt dat op geen enkele wetenschappelijke basis berust, en dat nooit tot een betere verstandhouding tussen alle mensen op aarde zal leiden. De wereldvrede is totaal onmogelijk als iedereen zo zou denken. Er bestaat nu eenmaal een groot aantal verschillend gekleurde en bont geaarde volkeren op deze planeet. Daar kun niemand iets aan veranderen. Als ze allemaal zullen denken dat ze superieur zijn en bepaalde voorrechten genieten, zullen we het nooit eens worden.
Recente bijdragen
Racisme in opera – clichés vermijden en inzetten op inclusiviteit
Raciale elementen uit het opera halen Leestijd: 5 minuten. Het vermijden van raciale stereotypen in opera vraagt om een doordachte aanpak. Regisseurs […]
Racisme in opera – de opvoeringen van Turandot
De opvoeringen van Turandot Leestijd: 7 minuten. Turandots exotisme Reeds in 1926 vond de allereerste uitvoering van Turandot plaats, onder leiding […]
Racisme in opera – Het verhaal van Turandot
Het verhaal van Turandot Leestijd: 6 minuten. Inleiding De Italiaanse componist Giacomo Puccini (1858–1924) blijft met zijn opera’s nog een vaste […]
Geef een reactie