Spring naar de inhoud

Toename

Toename

Vergrijzing

Je kunt niet lang leven zonder oud te worden. Dat is nu echt een wet van meden en perzen, waar niemand onderuit kan. Mijn leeftijd zal nooit minder zijn dan ze nu is. Nu ik stilaan de pensioenleeftijd nader, de tijd steeds sneller verglijdt, en de horizon zich vernauwt, want jonger wordt je niet, kom ik tot een aantal vaststellingen die ik vroeger niet zag komen.

Een vaststelling is dat ik meer en meer in een verdwenen wereld leef. Overal waar ik kom, ben ik wel al eens geweest, heb ik mensen ontmoet of iets meegemaakt. De brede omgeving waar ik me elke dag doorheen beweeg is niet alleen bekleed met herinneringen, heel veel van die berichten uit het geheugen betreffen mensen of zaken die ooit vanzelfsprekend waren, en die nu niet meer bestaan.

Ik zie overal in de stad de afwezigheid van wat er ooit was, en er is veel verdwenen. Het verdwijnt steeds sneller. Om te beginnen met de mensen. In de stad, in de muziek, in de internationale politiek: overal zie ik wie er vroeger was, en die er nu niet meer is.  Het geheugen is dichtbevolkt met personages die we hebben gekend, en die ons ontvallen zijn. Ik herinner me elke dag wel iemand aan wie ik lang niet heb gedacht, als er een aanleiding toe is.

Ik ben nu aan een casus bezig omtrent een vrouw die ik jarenlang in methadontherapie heb gehad. Ik besefte tijdens het schrijven, op een tijdlijn die teruggaat naar de jaren tachtig, dat het ook alweer tien jaar geleden is dat ze door zelfmoord overleed. Ze heeft in haar leven op verschillende adressen geleefd, en als ik in de buurt kom van een ervan, dan moet ik altijd aan haar triestige leven denken.

De precaire woningen die ze betrok. Het hondje dat haar steeds vergezelde. De sociale ellende, levend van de bijstand. En toch ook haar dromen, haar generositeit. Ik vind geen beter Nederlands woord. Gulheid en vrijgevigheid komen in de buurt. Hartelijkheid wellicht. De bereidheid zich voor iemand weg te cijferen. Wat dat betreft was zij een nobele ziel die zich helemaal gaf. Zij heeft zoveel geschonken, alleen al voor de dieren die ze hartstochtelijk liefhad, dat zij op haar manier toch bewondering verdient.

 


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Recente bijdragen

A-priori

Het succes van ons gedicht zal ervan afhangen of het toespreken ook een aanspreken wordt. Voel je je als lezer aangesproken door het gebodene? […]