Sculptures of David and Hercules killing Cacus. Florence. Italy. Bron foto: Fionline
GSM
Om een of andere reden is het een beeld dat beklijft, en dat ik nooit vergeten heb. Het beeld van een lange slanke blonde vrouw die liep te telefoneren op de Piazza della Signoría in Firenze. We schrijven Juni 1991 ter gelegenheid van de Internationale Aidsconferentie die daar dat jaar in een zonnige lentesfeer plaatsgreep.
Ik zat daar met uitzicht op de replica van de David van Michelangelo, samen op een terras met een paar collega’s en farmaceutische vertegenwoordigers van het voorjaarsweer en een paar Italiaanse specialiteiten te genieten. Intussen is dat ook alweer meer dan een kwarteeuw geleden. Maar goed: daar schreed ze, glorieus door het zonnetje beschenen over de historische Piazza, modieus gekleed, ton sur ton, stijlvol gamma goed vallende stoffen.
Alsof ze van bij de kapper kwam, met een mobieltje aan het oor, vrolijk pratend quasi onbewust van de blikken die haar nastaarden. Goed dat ik neerzat, want ik stond er paf van. In Italië was het toen al doorgedrongen maar bij ons in België nog niet: de cellulaire telefoon. Daarom is ze me ook bijgebleven, die telefonerende vrouw met filmsterallures, omdat ik tamelijk afgunstig was.
Zoals bekend val ik niet voor charmes van het andere geslacht, maar als ik een oprecht mooie en perfect geklede vrouw zie, kan ik daar zonder enige erotische bijgedachte wel met genoegen naar kijken. Hoe dan ook was het niet zozeer de vrouw zelf die mijn aandacht trok, als wel haar mobieltje. De draadloze communicatie die nu vanzelf spreekt, was op dat ogenblik in Italië wel al, en in België nog niet doorgedrongen.
Dat is vervolgens snel veranderd. We kunnen ons dat niet meer voorstellen. Zelf had ik toen nog geen draagbare telefoon, maar pakweg een jaar later wel. Iedereen moest er een hebben, en dat is nu uitgemond in de smartphone, een instrument dat ik koester en liefheb, maar soms ook vervloek. Ik heb er soms wel eens genoeg van, maar goed ik ben nooit zonder, en ik ben er veel mee bezig, dat moet ik eerlijk toegeven.
Zo lang ik er mijn plezier aan heb, zal ik er wel mee doorgaan, vermoed ik.
Recente bijdragen
Natuurwet – Inleiding
Het idee dat de natuur zich gedraagt volgens vastliggende wetten, bestond al vóór de vijfde eeuw voor Christus. We moeten daarvoor terug naar de […]
Geef een reactie