Van kwelling tot geluk, en terug.
Behalve de getuigenissen maakt ook de fotografie van de film een diepe indruk. We krijgen heel veel beeldmateriaal te zien, waaronder veel dat je nooit eerder zag. We krijgen natuurlijk ook de Michael te zien die we als podiumbeest kenden, maar daarnaast ook veel kiekjes van intiemere aard, zodat we de indruk krijgen mee achter de schermen te kunnen kijken, en getuige te zijn van het dagelijkse leven in Neverland.
Het zijn natuurlijk de beelden die de makers hebben uitgekozen. Ze spelen een belangrijke rol in de film. Mooie beelden moet ik zeggen die in het licht van de verschrikkelijke waarheid een wrange smaak krijgen. Het pijnlijkste is nog dat Michael Jackson er in de jaren van zijn verhouding met wade en jimmy intens gelukkig uitzag op de kiekjes die toen toevallig werden gemaakt.
Er zijn heel wat foto’s die niet onder de nauwgezette regie van de popsteromgeving vallen. We kregen met zijn allen een beeld dat Michael met behulp van zijn staf nauwgezet in scène heeft gezet, en nu kunnen we even achter de schermen kijken. Dan zie je daar die zachtaardige, gulle en aaibare man die in de buurt van de kinderen bijzonder ontspannen en vrolijk overkomt.
Ik denk dat die jongens echt wel van hem gehouden hebben, en omgekeerd op zijn manier ook. Daar is zeker ook liefde mee gemoeid, wat op zich altijd mooi is, maar wat niets wegneemt van de foutheid van die scheve verhoudingen waar de kinderen hoe dan ook het slachtoffer van waren. Ik denk dat hij bij hen een vorm van geluk heeft bevonden die deze gekwelde ziel verder ontzegd is gebleven. Dat klinkt misschien heel raar en het is niet vergoelijkend bedoeld, maar wel om te helpen het in een menselijk perspectief te plaatsen.
Het gaat om seksuele betrekkingen tussen twee wel zeer ongelijke partners, waarbij de ene het overwicht heeft van leeftijd, macht, roem en geld, en de andere een kind is dat wettelijk niet eens zijn toestemming kan geven. Het is en blijft misbruik. Dat kan een tijdje schijnbaar goed gaan, maar het loopt fout af, alleen al omdat het kind op een goede dag ophoudt kind te zijn, en dan als volwassene verder moet. Ergens onderweg is het voor de pedofiel niet meer interessant en ontstaat de behoefte aan een nieuw slachtoffer.
Recente bijdragen
Racisme in opera – clichés vermijden en inzetten op inclusiviteit
Raciale elementen uit het opera halen Leestijd: 5 minuten. Het vermijden van raciale stereotypen in opera vraagt om een doordachte aanpak. Regisseurs […]
Racisme in opera – de opvoeringen van Turandot
De opvoeringen van Turandot Leestijd: 7 minuten. Turandots exotisme Reeds in 1926 vond de allereerste uitvoering van Turandot plaats, onder leiding […]
Racisme in opera – Het verhaal van Turandot
Het verhaal van Turandot Leestijd: 6 minuten. Inleiding De Italiaanse componist Giacomo Puccini (1858–1924) blijft met zijn opera’s nog een vaste […]
Geef een reactie