Boekentas

Schoenen

Een paar schoenen en een boekentas, en de kinderen kunnen na de Paasvakantie weer naar school. Ik slaak een zucht van verlichting bij de foto’s van Abraham en David die in hun dorp in Gambia eindelijk weer in de klas zitten. Ik vind het persoonlijk zeer ontroerend om dat te zien. Het zou toch onverdraaglijk zijn als deze jongens niet naar school hadden kunnen gaan.

Nu gaat dat nog wel zes jaar duren. Ik weet niet hoe lang ik nog ga leven, en of ik in de toekomst, nu het pensioen over drie jaren gloort, nog geld ga hebben om het project verder te zetten. Daarom maak ik het ook bekend in de hoop dat na mij iemand anders gaat opstaan, die mee wil helpen om het af te maken.

Om dezelfde reden publiceer ik deze foto’s, die niet van mijn hand zijn maar van die van Tony Bass, hier op de selfiefoto. Ik denk dat hij een goede mens is en daarom heb ik hem ook geholpen, al heb ik hem nooit in levende lijve gezien. Het komt door al dat chatten via Facebook en WhatsApp. Je komt voor een toestand te staan, waarvan je denkt, dit kan toch niet.

Dat daar twee pubers thuis zitten omdat ze naar school niet kunnen, wegens armoede. In die omgeving is juist de school een baken van zingeving en hoop op de toekomst. Als we willen dat de samenleving min of meer gelijke kansen biedt, dan begint dat met de toegankelijkheid van de school. Die moeten we met zijn allen verdedigen en verzekeren.
In een land waar ouders op straat kamperen om voor hun kinderen een inschrijving in een bepaalde onderwijsinstelling te versieren, mogen we het belang van toegang tot kennis niet geringschatten. Het behoort tot de diepste van alle menselijke betrachtingen, dat ouders voor hun kroost een betere toekomst willen. Daar moet ruimte voor zijn en gelegenheid tot hoop.

Kinderen hebben recht op een voedende én een opvoedende omgeving en alle kinderen zouden in gelijke mate dat recht moeten kunnen uitoefenen. In de werkelijke wereld is dat niet zo. Daarom moeten we af en toe, als dat in onze macht ligt, een deurtje openen voor iemand anders die daar net op dat ogenblik behoefte aan heeft, zodat het licht van de beschaving niemand onthouden wordt.

---