Bangkok

Religie

Koninklijk Paleis

Het eerste wat je in Bangkok bezoekt, is toch wel het Koninklijk Paleis, wat ook wij hebben gedaan. Echt de moeite waard. Het is een heel complex en het zit ingewikkeld in elkaar, overal uitbundig versierd en met allerlei lieflijke details opgesmukt. Neem nu dit tegeltje, een in een rij van allemaal verschillende met de hand geschilderde tegeltjes van dien aard, met vogels, bloemen en dieren.

De natuur in al haar schitterende pracht wordt door de anonieme kunstenaar opgeroepen in een oord dat religieus van aard is, in de betekenis van poging tot verbinding tussen hemel en aarde, tussen het bovenaardse en het ondermaanse. Dat is wat religie betekent, tenminste volgens Lactantius, die aangeeft dat religie van religare in het Latijn, letterlijk her-binden.

Deze etymologische verklaring is betwistbaar. Cicero leidt het woord af van relegere  in de zien van herlezen en in acht nemen. Voor hem is religie een kwestie van eerbied en ontzag voor alles wat op de verering van de goden betrekking heeft. Aulus Gellius daarentegen leidt het begrip af van relinquere (achterlaten) en geeft daarmee aan dat de religieuze mens alles wat niet tot de essentie behoort, loslaat en opgeeft om alleen nog de Goddelijke werkelijkheid na te streven.

Augustinus van Hippo tenslotte brengt het woord in verband met re-eligere (opnieuw verkiezen): in de religie kiest de mens God, “die hij door de zonde had verloren, weer als bron van zijn zaligheid.” Zie Wikipedia onder trefwoord religie. De vraag wat dit betekent voor het individu en de samenleving is in het geestelijke klimaat van vandaag niet van de lucht.

Dan zie je dat ze daar in Thailand toch een manier hebben gevonden om de religie aanwezig te laten zijn, zonder dat zij zich daarom moet opdringen. We hebben daar in dat complex menige gewone Thai gezien, voor wie dit een plek van nationale trots is. Religie maakt deel uit van het straatbeeld, want je ziet overal altaartjes en tempeltjes en wierookstokjes.

Ik vind het mooi als religie zich zo openlijk en zonder enige druk kan uiten. Er schuilt ook geen bekeringsdrang onder of zo. Iedereen doet daar op een of ander manier aan mee. Er is eerbied en ontzag voor en het stoort blijkbaar niemand. Dan kunnen we ons afvragen of het bij ons nog wel ruimte is voor het sacrale. Laat staan eerbied en ontzag.

 

---