Cultuurminister

Jean Hesp.

Nu de namen van de nieuwe Vlaamse regering bekend gemaakt zijn, was het eerst even zoeken wie de nieuwe minister van Cultuur wordt. Dat was even zoeken want niemand van de ministers leek het te hebben tot ik bij de nieuwe minister-president Jan Jambon uitkwam, die cultuur er gewoon bij neemt, naast Buitenland en ITC. Nou, daar ben ik niet goed van.
Een minister-president moet uit zichzelf al wat afreizen en nu komt Buitenland er boven op dus het laat zich aanzien dat de excellentie zich fluks van hot naar her zal dienen te bewegen. Dan vrees ik een beetje dat Cultuur onderbelicht zal blijven en niet de volle aandacht van onze aardige machtspotentaat zal genieten.
Misschien bewijst hij het tegendeel, wie weet, maar ik heb er toch een zwaar hoofd in. Sven Gatz was een goede cultuurminister denk ik, die deed wat een cultuurminister moet doen, namelijk onze cultuur uitdragen. Op een inclusieve manier waar iedereen die hier woont of verblijft zich kan in vinden. Wellicht wordt hij de laatste cultuurminister van Vlaanderen, in de zin van iemand die alleen maar dat doet.
Zo hoort het ook. Cultuur is altijd een belaagd departement dat als eerste de hakbijl van de besnoeiingen zal voelen in tijden van nooddruft, en die lijken nu wel permanent geworden, want er is altijd wel een reden om het budget te laten ontsporen door straaljagers te kopen of excellenties op het vliegtuig te zetten. En dan moet er weer bespaard worden.
Met meneer Jambon krijgen we een cultuurminister die ooit nog een racistische partij heeft aangehangen. Verklaar me gek, maar ik vind het eng. Juist omdat het Cultuur is. Ik vrees een beetje dat het een kaalslag wordt. Een gelijkschakeling. Niet dat we meteen fakkeltochten moeten verwachten, maar een beetje griezelig is het wel.
We zijn ook zijn laatdunkende opmerkingen aan het adres van de moslimgemeenschap niet vergeten, ten tijde van de vreselijke aanslagen in Brussel en Zaventem op 22 maart 2016, toen hij meende van vreugde dansende menigten te ontwaren die nooit door iemand anders gezien zijn. Het heeft me een akelig gevoel gegeven dat ik niet van me af kan schudden.

---