Zonder einde
Er was migratie, er is migratie en er zal altijd migratie zijn. We kunnen niet de wereldbevolking, elk in zijn eigen dorp, ter plaatse vastspijkeren. Mensen verplaatsen zich de hele tijd. Wij eisen voor onszelf ook een onbeperkte bewegingsvrijheid op, want doen massaal aan toerisme. Daar zijn ook problemen mee, maar daar hoor je nooit iemand over.
Het gezeur ontstaat als arme mensen zich naar rijke landen wensen te geven. Dat kunnen we niet hebben en het maakt ons bang en onzeker. Vandaar al het gemopper en het gezanik omtrent vreemdelingen en vluchtelingen die de politieke agenda beheerst en de media bezighoudt, vooral ook de socials.
Nu kan ik er wel inkomen dat er enige vorm van orde moet komen in de verplaatsingen van grote aantallen mensen. Die kunnen problemen stellen onder meer van logistieke aard, en daar moeten we elke dag aan werken, zonder ooit klaar te zijn. We mogen de volksverhuizing ook niet klakkeloos laten gebeuren, dus er moeten regels en afspraken zijn.
Daar zouden we een nuchter en evenwichtig debat over moeten hebben. Het beleid van de vorige minister van vreemdelingenzaken Theo Francken was er op gericht ons land onaantrekkelijk te maken voor kandidaat-immigranten, en hen zoveel mogelijk stokken in de wielen te steken. Vandaar ook zijn roemruchte maatregel, om totaal arbitrair slechts vijftig asielaanvragen per dag te aanvaarden.
Dat is bijzonder kortzichtig, maar ook schandalig, onmenselijk en contraproductief. De maatregel ontzegde een onbekend aantal mensen het recht, dat zo op basis van internationale verdragen hebben, asiel aan te vragen, als ze in hun land het slachtoffer zijn van staatsgeweld of oorlog. Wie wil in een land leven dat zijn grenzen zomaar sluit voor al het wereldleed, dat we mee hebben veroorzaakt?
Door slechts vijftig aanvragen per dag te aanvaarden stonden elke dag mensen vergeefs op straat aan te schuiven, en aangezien ze niet ontvangen werden, dienden ze dan ook maar op straat te slapen. Is dat het beeld dat we over ons land willen verspreiden? Haveloze menigten die de herberg niet binnen mogen? En dan maar gezellig kerstmis vieren.
Recente bijdragen
Natuurwet – Inleiding
Het idee dat de natuur zich gedraagt volgens vastliggende wetten, bestond al vóór de vijfde eeuw voor Christus. We moeten daarvoor terug naar de […]
Het natuurreservaat van Bandia
Het ligt op een halfuur rijden van ons huis in Somone, bij Saly Portudal in Senegal, een gemakkelijke rit over asfalt. Het reservaat zelf kan je […]
Geef een reactie