Narratief

Op verhaal komen

Tijdens de nascholing hadden we het over een narratieve benadering van het bijblijven, wat we als huisarts verplicht zijn te doen. Een belangrijk onderdeel daarvan is de uitwisseling met collega’s. We kunnen veel van elkaar leren. Een collega vestigde mijn aandacht op de bijgaande website omtrent ‘Narratieve Therapie.’

www.narratievetherapie.be

Vanuit mijn ervaring als huisarts vind ik dit zeer geloofwaardig klinken. Daar moeten we naar streven: dat het gesprek met de hulpverlener verhelderend werkt, keuzemogelijkheden aflijnt en in staat stelt vrij te kiezen. Via e-mail had ik contact met de man die erachter zit: Johan Van De Putte. Hij stuurde ook nog een persoonlijke link, onder de titel ‘helpende gesprekken.’

http://www.helpendegesprekken.com/

Ik heb niets dan lof voor het beeld dat we hier krijgen van de nagestreefde hulpverlener-cliënt relatie. Op zoek gaan naar de sterktes en de positieve punten en die proberen te begunstigen. Dat werkt veel beter dan het bestrijden van de negatieve kanten. Het is het aloude verhaal van de stok en de wortel. Het geldt ook in de opvoeding. De opvoeder moet aandacht hebben voor de talenten die voorhanden zijn en die ontwikkelen, veeleer dan vaardigheden aan te brengen die er niet zijn.
Ik mocht ook willen dat veel meer mensen dan nu het geval is, van de diensten van een psychotherapeut gebruik zouden kunnen maken. Zoals het nu is, lijkt de drempel te hoog. Zeker voor het minderbedeelde publiek dat ik bedien. In de goedkopere gesubsidieerde sector zijn de wachtlijsten ellenlang. Vreemd dat niemand daar meer tegen protesteert.
In de privésector word je sneller en soms misschien ook wel efficiënter geholpen. Dit is geen kritiek op de hulpverleners in de Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg. Die zijn chronisch overbelast en dat is ook niet hun schuld. Het is gewoon slecht georganiseerd en dat is uiteindelijk een politieke kwestie.

---