Het kreupelhout verschroeid, de struiken die verdorden,

Het is niet te geloven. Marc Dutroux is weg.

Geseind en vogelvrij, gehold van heg naar steg

Voortvluchtig, op de loop, het brandpunt van wanorde,

Op de voet achtervolgd door persmuskietenhorden.

En knullige politielui, volledig van de leg:

Het was een zootje daar, dat ik het lelijk zeg.

Hoe hard moet je hier schreeuwen om gehoord te worden?

In opstand komt het volk tegen de heerschappij.

Het eist de hoofdsom en ook alle achterstallen.

Het einde van corruptie en smeerlapperij.

Afvallig zijn de klerken die het feest verknallen.

Vervloekt de herders van de ego-maatschappij!

Mogen de schellen van ons aller ogen vallen.