Verstikt
Wie spreekt, wacht de galei, wie schrijft, wordt opgeknoopt.
Ofwel verbrand. Wie ketterijen toebehoort,
Meedogenloos door hoge Rechters opgespoord,
En zonder kans op t’rugkeer uit Gods volk gestroopt.
Wie te veel nádenkt, ziet zijn levenswerk gesloopt.
Al wie de vrije meningsuiting heeft bekoord,
Is vogelvrij verklaard en weldra uitgemoord.
Op vrijgeleide noch genade zij gehoopt.
De Waarheid is volledig, niemand heeft verlof,
De Openbaring ook een komma bij te geven.
Zie: Hulpeloos en trillend staat hij voor het hof
Terecht. Wat baat nu snakken, smachten, smeken, beven
Hij wentelt zich te laat en tevergeefs in ‘t stof
Verbeurd heeft hij het eindig en het eeuwig leven.
Een reactie op “Verstikt”
Recente bijdragen
Voet aan wal
Voet aan wal VoetafdrukIt happened one day, about noon going towards my boat, I was exceedingly surprised with theprint of a man’s naked foot on […]
Buitenwipper
Hij praat zonder eind en loopt af als een wekker. En ijverig ligt hij waar mogelijk dwars, afwisselend nors en balorig en bars.
Witwas
Partij van waarden? Ja, dan denk ik: welke waarden? Kapotgeschoten vlag, wat rafels en een flard? Het persverhaal onsamenhangend en verward.
Ik moet aan iemand denken
Hoewel ik geen idee heb wie de ‘hij’ is
Die zo gekweld wordt door een brute dictatuur
Dat hij dus blijkbaar tot zijn allerlaatste uur
Moet vrezen dat zijn lot dan toch nog de galei is
En we begrijpen dat zijn leven vlot voorbij is
Want zijn smeken kaatst tegen een blinde muur
Ook al is zijn denken zuiver, redelijk en puur
We zijn getuige dat het vonnis razernij is
Het lijkt erg middeleeuws met ruwe inquisitie
Maar mij doet het wel heel sterk denken aan het heden
Van dictators en hun botte barbarij
In te veel landen wordt al net zo veel geleden
En helpt al net zo min geprevel van gebeden
Als het Molinos hielp (want dat vast die ‘hij’)