Monddood

Voorgelezen door Dina Sonck

Pasquino zwijgt en is zijn felle stem verloren.
Niet door censuur is hij reeds al die tijd monddood;
Uit luiheid niet en ook niet door de wintersnood.
De straten toegesneeuwd, de leidingen bevroren,

De koudste winter sinds de slag der gulden sporen,
Al staan de graden Celsius laag in het rood,
De vrieskou is het niet die hem berooft van brood.
Een server-wisseling heeft hem dit lot beschoren!

Het is de software die een update heeft gederfd.
Gezeten voor het flikkerschermpje gaat hij gapen.
Zijn mond raakt niet gedicht, rekt open tot hij sterft.

Het ongeschreven woord is het ultieme wapen.
De eerste nacht dat deze dichter heeft geslapen,
Terwijl computerscherm zijn huid in kleuren verft.