Kerkprimaat

Voorgelezen door Dina Sonck

Daar zit hij in zijn praalgewaad gekreukt te prijken.
Halsstarrig en verkrampt is onze aartsbisschop,
Met zijn geknakte schuine schedelvogelkop.
Scheefstaand van lang hardnekkig slechts een kant op kijken,

Een blinde vlek te keren naar de wanpraktijken.
Verongelijkt kropt hij het ongenoegen op,
Verstijfd zoals een wassen etalagepop ,
Voorzien van washandjes die langs het borstkruis strijken.

Al heeft hij nog wel weet van zoveel pedofielen,
Hij zwijgt en geeft hen niet bij de justitie aan.
Het kerktuchtrecht maalt tergend traag zijn tandradwielen.

En kiezen knarsend kan hij nog steeds niet verstaan,
Waarom luchtspiegelingen hem steeds op de hielen
Zitten. Voor hem is het al amen en gedaan.