Kerkhofbloem
Voorgelezen door Dina Sonck
Doorploegde aarde wasemt adem om de doden.
Hectaren landschap liggen zompig uitgespreid.
Een late herfstsfeer, ingestampt en aangeheid.
Hier ligt zij vredig tussen aangeharkte zoden,
Gezien haar ziel naar het hiernamaals is ontboden,
Omringd door menigeen, naar rang en stand verbreid,
In klamme aarde liefdevol in rijen neer geleid:
Haar doodsgenoten en door noodlot uitgenoden.
Hier rust ze dus, de arme, moegetergde stakker.
Het was de hel op aarde en zij ging teniet.
Hier slaapt ze en ze wordt voorlopig niet meer wakker.
Ze ligt er in het jaren zeventig gebied,
Te rusten in haar vakje van de dodenakker.
Arduinen zerk met kruis en letters van graniet.
Een reactie op “Kerkhofbloem”
Recente bijdragen
Voet aan wal
Voet aan wal VoetafdrukIt happened one day, about noon going towards my boat, I was exceedingly surprised with theprint of a man’s naked foot on […]
Buitenwipper
Hij praat zonder eind en loopt af als een wekker. En ijverig ligt hij waar mogelijk dwars, afwisselend nors en balorig en bars.
Witwas
Partij van waarden? Ja, dan denk ik: welke waarden? Kapotgeschoten vlag, wat rafels en een flard? Het persverhaal onsamenhangend en verward.
Pas op! Marforio verveelt zich
Marforio verveelt zich nu te pletter
want hij werpt woorden in de lege lucht,
vanuit het Zuiden klinkt wel steeds getetter,
misbaar, veel aanklachten en diep gezucht
maar zijn replieken, puntig en ter zake,
zijn voor oren van een dove man.
Pasquino kan dan wel sonnetten braken
en hakt zijn tegenstanders in de pan
maar wat Marforio dan riposteert
is dat voor hem als parels voor de zwijnen?
Pasquino ligt daar in zichzelf gekeerd
de beeldendialoog te ondermijnen.
Pas op! De lol gaat er al spoedig af
als jij blijft galmen uit een duister graf.