Epifanie

Voorgelezen door Dina Sonck

Driekoningen. Het laatste vuurwerk afgestoken,
De keukenmeid is uitgegild in klam klimaat,
Waarbij een neerslagwolk vocht-zwanger neder slaat.
Het is definitief, het jaar is aangebroken.

De voornemens vergeten, nu de onheilspoken
De kop opsteken, wijl een huivering rondgaat,
Een laatste stuiptrekking door instortende staat,
Hetgeen bij menigeen het bloed omhoog doet koken.

De afbraak van de stal, al mocht het me bedroeven,
Heeft al bij al nog de geringste pijn gedaan.
De kribbe in de doos, een primitieve hoeve.

En ook de kerstboom is nu maar eraan gegaan.
En het voorbije jaar dat we zo net begroeven,
Wordt bijgezet in het album van ons bestaan.