Een strafpleging in Marokko

De koning van de Belgen mag er niet van dromen.
Heeft een van zijn ministers plichten niet vervuld,
Of uit zijn nek gekletst, geouwehoerd, geluld,
Zijn jammer en geklaag de vorst ter oor gekomen?

De Marokkaanse vorst een ezel doet intomen,
Getooid en opgetuigd. Daar eindigt zijn geduld.
En rondgeleid in narrenpak, in rook gehuld,
Rijdt averechts degene die zijn opdracht is ontnomen,

Het valt daar niet vaak voor dat hoge schelm betrapt
Is, maar indien die wet in elke staat bestond,
Wordt wie het volk het bloed uit aders heeft getapt,

Weldra in elke hoofdstad op een ezel rond
Gevoerd. Van Ryswyck heeft zijn mond voorbij geklapt,
Maar goed dat eigen wet geldt op de eigen grond.