De ideeënkoning

Hoe lang geleden is’t, dat ik een idee had,
Dat er in een keer uitgleed zonder hoeven persen,
En dat het beeldscherm haalde onder de diversen,
Want in de harde schijf zit woekerend de klad.

De hemisferen vol. In elke korf een pad.
Ik pijnig nu vergeefs mijn vruchteloze hersenen,
wacht tot de breinschorswindingen zich weer verversen.
Toen ik de aandrang voelde, zat ik net in bad.

Ooit volgden de ideetjes sneller op elkaar.
Daar schoot me iets te binnen en het spoelde buiten,
Als kindjes aangevlogen door de ooievaar.

Mocht ik deze gedachten graag een keertje uiten,
Ze vormen door hun veelheid ook weer een gevaar:
Pudding en gisteren met peren en met spruiten.