Chatverslaving

De poetsvrouw plaatste ‘n stapeltje papierservetten,
Op tafelblad. Wat denk je? Zou ze iets vermoeden?
Van rollenspel op ‘t net en ontvlammende roeden,
En wat je al niet tegenkomt bij het webchatten.

Vroege uurtjes, schild en vriend, de Brugse metten,
De ogen zijn betraand, de rechterhand blijft woeden,
De voorhuid schrijnt en schreit. De eikelvliezen bloeden,
In wierook van gerolde toetersigaretten.

De werkster in de ochtend deed een mooi gebaar.
Ze plaatste daar een luchtig stapeltje papiertjes,
Net in mijn blikveldhoek zodat ik er naar staar.

Bij het ontbijt betaal ik prijs voor mijn pleziertjes.
Ben opgestaan met kater van heb ik jou daar,
En hier en daar nog een paar opgedroogde sliertjes.