Befbedrijf

Ik was het die je nachtmerrieën op hielp leuken,
En het was mijn gedaante die in winterstruiken school.
Een witte vos afkomstig van de zuiderpool,
Laat diepe sporen die de sneeuwstilte verkreuken,

Maar ik moet weg om nu mijn echtgenoot te neuken,
Gevoed met spek en gaar gestoofde boerenkool.
Bokaal met etiket van een beroemd idool:
‘k Ga weg om stilte naar de eeuwigheid te beuken.

‘k Ben zeker dat u deze afgang wilt vergeven.
Al rent de merrie nachten in gestrekte draf,
Om nergens aangekomen sidderend te beven.

Wie bij dit beeld zijn maaginhoud niet overgaf,
Die mag het even aan zijn ribben blijven kleven,
Het strijdros, toegegeven, wierp je er niet af.