Arcadië

Voorgelezen door Dina Sonck

Verbrokkelde ruïnes, ingestort’ arcaden:
Gezien in een museum op een schilderij,
Een puinhoop en een doodgelopen gaanderij,
Met balustraden en hologige façaden.

De tand des tijd slijt niet. Immer vastberaden
Knaagt hij aan kapitelen en aan zuilenrij,
Verdwenen samenleving, dode maatschappij.
Een vredig landschap met geschiedenis beladen.

Daar blaast een herder zienderogen zijn schalmei.
Het vee graast op zijn weg en eet van bladerlover,
Herkauwt meedogenloos, of ligt in malse wei.

Er hangt een ijle sfeer van heimwee en van tover.
Een blauwe hemel en een groenende vallei.
Het is voorbij en tóch gaat het ook nooit meer over.