Eerst klinken ze nog ver in nachtelijke stilte.

Ze komen evenwijdig aan met dageraad,

Naar onderscheid van zwarte met een witte draad,

De hitte tegemoet geschreeuwd uit ochtendkilte:

O morgengloren in uw oostelijke prilte!

De Heer begint zijn dagelijkse scheppingsdaad,

Met pracht en zegepraal in lichte overdaad,

God overstelpt ons met zijn zoete en zijn zilte.

Ontworstelt zich heel ver aan ochtend-nevelen:

Een stem na andere, ontrukt aan vrouw en bed.

Geen monniken die vroege metten prevelen.

Het koor komt naderbij met een gestage tred,

Om gisteren naar morgen om te hevelen.

Ze roepen op tot het gezamenlijk gebed.