Voet aan wal
De aanblik doet zijn zon-getaande blos verbleken:
Een menselijke voetafdruk in ’t rulle zand,
Een enkele, op ’t ongerepte blanke strand.
Hij heft de blik, kijkt om zich heen, voelt zich bekeken
En kijkt opnieuw vol ongeloof naar ’t levensteken.
Niet meer alleen in het door zee omsloten land!
Zijn eenzaamheid is door een voetzool aangerand,
En hij krijgt aandrang om zich ergens weg te steken.
Of hij een voetstap hoort. Zo is’t hoe het begon.
Des nachts kan hij van ’t luisteren niet slapen,
De bange doodsbenauwde Crusoe Robinson,
En hij ligt klaar met naast hem zijn geladen wapen,
Maar ook een oerverlangen naar een compagnon.
Tot Vrijdag aanbreekt en zij star elkaar begapen.
Afbeelding: gravure gemaakt in 1894 door Walter Paget (Wikimedia Commons).