door Dirk van Babylon | 7 juni 2020 | Sonnetten
Maalkolk Gezeten aan de rand van razende gedachten, Met uitkijk op de baren van een wilde stroom. Het denken kolkt en kookt in damp en witte stoom, Met wrakhout drijvend op de losgelaten krachten, Ten prooi aan samenspel van ontketende machten, Die losbeukend...
door Dirk van Babylon | 6 juni 2020 | Sonnetten
Ongestelde vragen Wat is dat toch voor een afgrijselijk schroeien? Wat is dat toch voor een verterende gloed, Die daar wild tekeer gaat in ’t smeulende bloed? Wat is dat voor brand die niet ophoudt te gloeien? Wat voor een gezwel is in d’aders aan ’t broeien? Wat is...
door Dirk van Babylon | 5 juni 2020 | Sonnetten
Inlegsonnetje Los uit de pols een nummer, maar krijg geen gehoor. In mij is iets, dat alsmaar door wil blijven bellen. Ik druk de toetsen en ik voel mijn hart versnellen. De toon weerklinkt als dolle Black & Decker boor, En davert door het trommelvlies naar...
door Dirk van Babylon | 4 juni 2020 | Sonnetten
Jeugdherinnering Mijn raam gaf uit op de Sint-Nicolaas kerktoren, Oorspronkelijk omringd door tombe, graf en zerk, Maar later door een aangeharkt gazongrasperk, In Liedekerke waar ik zowat ben geboren. Wat er gebeurde kon je in de kamer horen. De metten en het lof....
door Dirk van Babylon | 3 juni 2020 | Sonnetten
Atomium, de mol Atomium, metaalkristal van negen bollen, Wat staat gij uitvergroot op ronde pedestal: Een vastgelopen praalwagen van carnaval, Omgeven door een wolk van smog en voorjaarspollen. Tot het plots regent, en er vallen toverkollen, En dan een lauwe...
door Dirk van Babylon | 2 juni 2020 | Sonnetten
Naar Tennyson O schoonheid, gij gaat snel voorbij! O zoetste zoet! Hoe staat ge toe, dat ik mijn jeugd verdoe in zuchten? Laat mij alleen maar zitten naast uw ranke voet. Gij weet dat daarbij steeds mijn oog uw blik zal vluchten. Alleen uw hand kussen, mijn...
