Tot afscheid Nu, na dit zware boek wil ik niet dieper graven Al is het soms gezet op een beladen toon De schrijver is betaald te kárig hongerloon Bedolven onder werk en geen genadegaven De bronnen die de teksten hadden moeten staven Zijn niet altijd vermeld in hoogsteigen persoon Hun zij mijn
Verstikt Wie spreekt, wacht de galei, wie schrijft, wordt opgeknoopt. Ofwel verbrand. Wie ketterijen toebehoort, Meedogenloos door hoge Rechters opgespoord, En zonder kans op t’rugkeer uit Gods volk gestroopt. Wie te veel nádenkt, ziet zijn levenswerk gesloopt. Al wie de vrije meningsuiting heeft bekoord, Is vogelvrij verklaard en weldra uitgemoord. Op vrijgeleide noch
De stem uit de kerker Molinos en Petrucci, elk in eigen cel! “Waar ben je?” zucht de een? maar niemand kan hem horen, Daar dikke muren om hem heen zijn stem versmoren; “Waar ben je?” vraagt hij naar zijn verre metgezel. Zo bidt en pleit in ijlkoorts vruchteloos Miguel. “Waarom ben
Open boek Is niet de schepping zelf een boek waarvan de bladen Aaneen zich rijgen tot een brok geschiedenis De tragische roman van wat de mensheid is Van slijk tot spraakzaam dier en voedsel voor de maden Daarom heeft God een drietal boeken aangeraden Een kostbaar plan vol waarheid en geheimenis Dat
Karaf Marforio, hoe klotst en walst de rode wijn Omhoog tegen de holle buik van de karaf Al is hij naar mijn smaak wellicht een beetje straf Er glinstert in zijn tint van bloed een hete schijn Pasquino, laat mijn woord niet tot uw wrevel zijn Hergist is deze droesem, en
Biecht Ik kniel en ik beken, mijn biechtvader, eerwaarde Te veel hield ik van prikkelende woordenroes Extase met vervoering, en geroezemoes, dat ‘t nutteloze aan ‘t onaangename paarde Tot Jezus Christus me eens goed in d’ogen staarde En sprak: het moet nu uit zijn met de flauwe smoes Hij klapte in zijn
Praatprogramma Er valt op zijn betoog weer weinig af te dingen. Hoe de Islam verschilt van Katholieke kerk, Hij stelt daarbij oeroude bronnen in het werk. Zo oogst hij roem bij invloedrijke denkerskringen, Die zijn verbetenheid berijmd met lof bezingen. Hoera en loftuitingen zonder paal noch perk! Hij wil niet ophouden, geen
Gandhi In boosheid overal blijft politiek verharden, Maar ook in ons land vallen lijken uit de kast. Fier wapperen de vakbondsvlaggen in de mast. Een rukwind trekt het dundoek aan versleten flarden. De vakbond ging gebukt onder te veel miljarden, Naar Luxemburg dan maar met zwarte fondsballast. Dat vond de fiscus uitermate ongepast, En ging
Er is geen God behalve God Mohammed is de zegelstempel der profeten! De laatste keer dat God tot dove mensheid sprak. Dat Hij in derde boek zijn eeuwig zwijgen brak, Dat wordt Hem tot op heden dikwijls nog verweten. Sindsdien zit Allah sprakeloos het uit te zweten, Kwam niet meer tussenbeide
Allah akbar in Rabat Eerst klinken ze nog ver in nachtelijke stilte. Ze komen evenwijdig aan met dageraad, Naar onderscheid van zwarte met een witte draad, De hitte tegemoet geschreeuwd uit ochtendkilte: O morgengloren in uw oostelijke prilte! De Heer begint zijn dagelijkse scheppingsdaad, Met pracht en zegepraal in lichte overdaad, God overstelpt